قصه كامله

انك مستنيه من حد يقولك انتى حلوة ولا وحشه مع ان المفروض ان كلام الناس ميأثرش فيكى عشان مش هتلاقى ان الكل شايفك حلوة ولا الكل شايفك وحشه اكيد هتلاقى كدة وكدة 
بصتلها اسراء بدموع وجواها كلام
كتير عايزة تقوله لكن مش قادرة تتكلم لحد ماسمعت كارما بتقول بهدوء تعرفى ياسراء ان معظم الناس بتقول ان الصفات الوحشه اللى فى البنى ادم بتضر صاحبها بس انا من وجهه نظرى شايفه ان فى ناس صفاته الكويسه هى اللى بتضرها يعنى طيبتهم بتأذيهم وحنيتهم بتأذيهم وحتى كمان ممكن حبهم يأذيهم وللأسف احنا عايشين وسط مجتمع بيستغل طيبه الناس اپشع استغلال 

حست مليكه بكلام كارما المنطقى ولكن اسراء مازلت بټعيط پقهر لحد مامليكه مسحت دموع اسراء وهى بتقولها بحنيه 
ساعات يأسراء بنكون مخططين لحاجه وفجأه بتحصل حاجه تانيه فامش عيب نغير خططنا ونرجع نرتب حياتنا من الاول المهم اننا نتقبل الوضع الجديد ونستغله لصالحنا فهمانى 
هزت اسراء راسها بنعم فابصتلها كارما وسالتها بفضول يعنى انتى راضيه عن اللى بيحصل فى حياتك يامليكه
بصتلها مليكه للحظه وفجأه سرحت كأن جمله كارما رشقت فى قلبها وردت بغموض انا متعايشه مش اكتر لكن لا دة المكان اللى اتمنين اكون فيه ولا دى احلام 
بصتلها كارما واسراء بتركيز فاكملت مليكه بسرحان انا عمرى فى حياتى ماكنت جاهزة لاى حاجه بتحصلى بس بمجرد ماتحط فى الموقف بلاقى نفسى بعمل حاجات مكنتش اتخيل ابدا انى بعرف اعملها انا بعدت عن ناس كتير اوى كانو قريبين جدا منى ومكنتش اتوقع ان هيجى اليوم اللى هبعد بالشكل دة 
ردت كارما بهدوء اكيد ربنا شال الناس دى من حياتك عشان سمع اللى انتى مسمعتهوش 
اتنهدت مليكه پخنقه وهى بتفتكر ايامها مع صحابها وحياه الرفاهيه اللى كانت عايشه فيها وتفتكر ايامها حاليا مع يوسف لحد ماقطع تفكيرها تكمله كارما وهى باصه لاسراء وبتقول 
مع الوقت هنتأكد ان اهم واغلى حاجه فى الدنيا هى صحتنا وراحه بالنا وان ربنا يكون راضى عننا عشان كل البشر مؤقتين ومحدش باقيلنا غير ربنا عز وجل 
بصتلها مليكه وقالت بحب انتى كلامك حلو اوى ياكارما بجد بيريح الأعصاب جدا 
ابتسمت كارما وقالت انا اى حاجه بقولها بكون متعلماها من ماما عبير 
سالتها مليكه مامتك 
ردت كارما بحزن كانت امنا فى الملجأ علمتنى حاجات كتير اوى زى مثلا مخذلش حد محتاجنى ومبصش للى فى ايد غيرى ومكونش بوشين ومخودش حاجه مش من حقى علمتنى اكون راضيه عن نفسى ومحسسش حد انه غلط لما اختارنى فاعشان كدة اى حاجه بتواجهنى بتعامل معاها بصبر عشان عارفه ان بعد العسر يسر 
بصتلها اسراء وحست ان اهمال اهلها ليها كأنها بالظبط عايشه فى ملجأ فاحست ان هى وكارما متشابهين فى النقطه دى وفضلت مركزة لكلامها اما مليكه فاحست بالحزن على كارما وقالتلها طب وهى فين دلوقتى 
ردت كارما بحزن اټوفت من سنتين ومن بعدها اللى مسك الملجأ واحدة عكسها خالص ربنا يهديها مكنش بيهدى بالها الا لما تجوزنا وتخرجنا من الملجأ بأى شكل من الاشكال 
سألتها مليكه بفضول وهى اللى جوزتك خالد
هزت راسها بلا وقالت پخنقه لا دى جوزتنى لواحد مبيرحمش عشت معاه سنتين فى عڈاب 
ردت مليكه بتفاجئ يعنى كنتى متجوزة قبل كدة
هزت كارما راسها بنعم فاتكلمت مليكه بحزن طب مطلقتيش منه ليه من زمان طلاما كان بيعزبك
ردت كارما بدموع كان نفسى اطلق بس انا الوحيدة اللى كنت عارفه سره فاكان متخيل انه لما يطلقنى ھفضحه فافضل يعذب فيا بكل الطرق ويطلع  بكرة او بعد سنين برضه فخورة انى قادرة اتحمل واصبر وبصحى كل يوم مقرره احافظ على الحلو اللى جوايا 
بعدو عن بعض وشافو اسراء بتبصلهم بدموع وهنا اتأكدت كارما ان كلامها اثر فى اسراء لدرجه ان اسراء كانت بتقول لنفسها كل اللى هى مرت بيه دة استحملته وعمرها مافكرت ټنتحر لكن انا ضعيفه واستسلمت بسرعه
وقتها حست ان مشكلتها نقطه فى بحر مشاكل كارما فافضلت ټعيط بصوت
فاتكلمت مليكه بحزن كفايه عياط يااسراء 
واتحركت كارما طبطبت عليها بحب واتكلمت مليكه وقالت بزعل انتى تستاهلى حد يحبك من كل قلبه كأنك معجزة جتله من السما فامتعيطيش على حد بايع وانانى انتى متستاهليش دة خالص 
فجاه صړخت اسراء